روستای خوش آباد گو  | خواب بودم، خواب دیدم مرده ام
بی نهایت خسته و افسرده ام
تا میان گور رفتم دل گرفت
قبر کن سنگ لحد را گل گرفت
روی من خروارها از خاک بود
وای، قبر من چه وحشتناک بود!
بالش زیر سرم از سنگ بود
غرق ظلمت، سوت و کور تنگ بود
هر که آمد پیش، حرفی راند و رفت
سوره ی حمدی برایم خواند و رفت
خسته بودم هیچ کس یارم نشد
زان میان یک تن خریدارم نشد
نه رفیقی، نه شفیقی، نه کسی
ترس بود و وحشت و دلواپسی
ناله می کردم ولیکن بی جواب
تشنه بودم، در پی یک جرعه آب
آمدند از راه نزدم دو ملک
تیره شد در پیش چشمانم فلک
یک ملک گفتا: بگو دین تو چیست؟
دیگری فریاد زد: رب تو کیست؟
گر چه پرسش ها به ظاهر ساده بود
لرزه بر اندام من افتاده بود!
هر چه کردم سعی تا گویم جواب
سدّ نطقم شد هراس و اضطراب
از سکوتم آن دو گشته خشمگین
رفت بالا گرزهای آتشین
قبر من پر گشته بود از نار و دود
بار دیگر با غضب پرسش نمود:
ای گنه کار سیه دل، بسته پر
نام اربابان خود یک یک ببر
گوئیا لب ها به هم چسبیده بود
گوش گویا نامشان نشنیده بود
نامهای خوبشان از یاد رفت
وای، سعی و زحمتم بر باد رفت
چهره ام از شرم میشد سرخ و زرد
بار دیگر بر سرم فریاد کرد:
در میان عمر خود کن جستجو
کارهای نیک و زشتت را بگو
هر چه می کردم به اعمالم نگاه
کوله بارم بود مملو از گناه
کارهای زشت من بسیار بود
بر زبان آوردنش دشوار بود
چاره ای جز لب فرو بستن نبود
گرز آتش بر سرم آمد فرود
عمق جانم از حرارت آب شد
روحم از فرط الم بی تاب شد
چون ملائک نا امید از من شدند
حرف آخر را چنین با من زدند:
عمر خود را ای جوان کردی تباه
نامه اعمال تو باشد سیاه
ما که ماموران حق داوریم
پس تو را سوی جهنم می بریم
دیگر آنجا عذر خواهی دیر بود
دست و پایم بسته در زنجیر بود
نا امید از هرکجا و دل فکار
می کشیدندم به خِفّت سوی نار
ﻻرديت عليك امتیاز بدهید : | امتیاز : 4 موضوع : | بازدید : 547 برچسب ها : شعر پند آموز"عبرت انگیز"شعر", [ سه شنبه 28 آبان 1392 ] [ 18:13 ] [ عبدالحکیم میرانزهی ]
[ ] شرحی از خاطرات خوش و زندگانی راحت گذشته سروده فخرالدین عطایی (2) فرش خانه از نمد و بود و گلیم یک غذای گرم بود آش و حلیم داروی درد شکم کلپوره بود ترشی شورا به آب غوره بود این همه امراض و بیماری نبود چون غذای سرد بازاری نبود آن غذای دست مادر یاد باد چای قوری و سماور یاد باد کار تامین لباس آن زمان زحمتی بود روی دوش بانوان بهر تامین لباس آن روزگار پنبه و چرخوک بود آغاز کار جای بافت پارچه در گوکاربود چرخ و دوک و لکلکی در کار بود بهر بافت پارچه بود ابزار کار تیغ و ماکو و گله نخ با آهار اینچنین بود کار تامین لباس خودکفایی وبد به این شکل اساس آن زمان مردم قناعت داشتند با نماز و روزه مردم عادت داشتند زندگانی راحت و آسوده بود قلب مردم شاد و لب پر خنده بود این همه رنج و گرفتاری نبود خوی زش مردم آزاری نبود دلخوری و کینه ای د ردل نبود در سر کس فکری از باطل نبود در مجامع صحبت باطل نبود از نماز خود کسی غافل نبود چشم کس برروی نامحرم نبود صحبت از افسردگی و غم نبود زیر کرسی می نشستند مرد و زن با لبی پرخنده می گفتند سخن دور کرسی می نشستند ایل و آل شاد و خندون از گرانی بی خیال یک نفر بد گنج یا بدخور نبود لفچ پرباد و کسی اخمو نبود خانه روشن با چراغ تور و بد سور و سات اهل خانه جور بود واقعا شادی مردم کم نبود کس گرفتار غم و ماتم نبود پفک و آدامس رنگارنگ نبود توی خانه سی دی و آهنگ نبود یاد باد آن شادمانی ، یاد باد شور و حال آنچنانی یاد باد آن زمان با کشک می گفتند قروت یا به قیسی گفته می شد کشته توت حاصل خشک لبو پختیک بود ظرف محکم بهر شیره خیک بود کفش کهنه پای مردم لاخه بود وصله کفش و لباس هم پنبه بود نخ که در هم ریخت می گفتند سلوت با سبد هم گفته می شد سفته قوت با سبیل آنگاه می گفتند بروت حرف یاوه گفته می شد پر و پوت چشم و همچشمی بدین شدت نبود این همه مد این همه بدعت نبود امتیاز بدهید : | امتیاز : 4 موضوع : | بازدید : 684 برچسب ها : [ پنجشنبه 2 آبان 1392 ] [ 13:12 ] [ عبدالحکیم میرانزهی ]
[ ] شرحی از خاطرات خوش و زندگانی راحت گذشته سروده فخرالدین عطایی (3) کفش و شلوار اروپایی نبود یک جوان ولگرد و هرجایی نبود زلف دختر و پسر یکسان نبود صحبت از آرایش مردان نبود ریش مرد مانند ریش بز نبود روی چانه چوله مو پز نبود شب نشینی های جور واجور نبود نقل مجلس منقل و بافور نبود بین مرد و زن به خانه جنگ نبود چون دکور و مبل رنگارنگ نبود مشکل مردم لباس شیک نبود این همه شلوار تنگ و فیک نبود زندگی صاف و راحت یاد باد بی خیال از مد و بدعت یاد باد ازدواج آن زمان مشکل نبود خواسته های آتل و باطل نبود عاشقی اینترنتی معنا نداشت ازدواج امروز هی فردا نداشت مهر زنها اینقدر سنگین نبود شرط اول خانه و ماشین نبود این همه تقلید نادانی نبود باغ تالار جای میهمانی نبود ازدواج آن زمانه ساده بود اولش فامیل و بعد همساده بود واقعا تقلید اجباری نبود خرج تالار بارسرباری نبود دنگ وفنگ و این همه زحمت نداشت بر سرداماد کس منت نداشت ازدواج با صداقت یاد باد بی خیال از مد و بدعت یاد باد از کرم و رحمت پروردگار می گذشت با شادمانی روزگار بس که ما کفران نعمت کرده ایم ترک مسجد و عبادت کرده ایم از مساجد چون که روگردان شدیم بی نصیب از رحمت یزدان شدیم در عبادتهای ما غفلت شده جای نعمت سهم ماذلت شده از صداقت و صفا آثار نیست زین سبب لطف خداوند یار نیست لطف یزدان از سر ما کم شده جای شادی قسمت ما غم شده کم توجه گشته اند مردم به دین لطف یزدان کم شده روی زمین برکت و رحمت شده کم این زمان کم شده بر دشت و باغ آب روان قطع آب و باغها نابود شد جای میوه حاصل آن دود شد یاد باد شیرینی آن روزگار یاد باد آن رحمت پروردگار ای عطایی لب فروبند از سخن خسته گشتند زین مطالب مرد و زن لب فروبند بیش ازاین صحبت مکن آنچه گفتی خود از آن غفلت مکن امتیاز بدهید : | امتیاز : 4 موضوع : | بازدید : 602 برچسب ها : [ پنجشنبه 2 آبان 1392 ] [ 13:12 ] [ عبدالحکیم میرانزهی ]
[ ] | |
| [ ی : سایت اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] |